τώρα έμαθα κι εγώ...

Για τις στιγμες που θα προσπαθω να σε αγγιξω και δεν θα μπορω...για τις στιγμες που θα μου λειπεις...για σενα...χμμμ....δεν ξερω ανσ το χω πει αλλα μ'αρεσει να θυμιζεις Μαρτιο...κατα τα αλλα εδω...Καλησπερα σας...καλη ακροαση...


Πάνω σου η γη ξυπνάει
ήλιος μπαίνει από παντού
κάθομαι και σε κοιτάζω
μη με φοβάσαι
Είσαι ακόμα από τον ύπνο
τ΄όνειρο έχει εξατμιστεί
Μάρτιο θυμίζεις πώς να σε προβλέψω
Ενα απ΄όλα τα βιβλία
που έχω μέσα μου βαθιά
του έρωτα φεγγάρια μαύρα το φωτίζουν
Τίποτα δεν έχει μείνει
κι όμως όλα είναι εδώ
άφησέ με να αγγίξω τα μαλλιά σου

Τον ίδιο το Θεό να είχα απέναντί μου
σου λέω προτιμώ στην κόλαση μαζί σου

Άφωνη η ζωή ρωτάει
τόση ομορφιά από που
βρέχει ο ουρανός ρουμπίνια κι απαντάει
μόνο η αγάπη ξέρει τώρα έμαθα κι εγώ
πόσο ανάγκη έχω από την αγκαλιά σου

Τον ίδιο το Θεό να είχα απέναντί μου
σου λέω προτιμώ στην κόλαση μαζί σου

Τίποτα άλλο εκτός από εσένα στο φως
τίποτα άλλο που να με σκοτώνει γλυκά

Υ.Γ. Δωσε ενταση...;)